တစ္ေန႔မွာ သူငယ္တန္းတက္ေနတဲ့ ေျမးေလးက ပန္းသီးတစ္လံုးကိုင္ျပီး အဘိုးဆီေျပးလာတယ္။
"ဘိုးဘိုး.. ဘိုးဘိုး..."
" ဘာလဲ ေျမးေလး"
"ပန္းသီးထဲမွာ ၾကယ္တစ္ပြင့္ရွိတယ္"
"ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ပန္းသီးထဲမွာ ၾကယ္ရွိမလဲ ငါ့ေျမးရဲ႕"
"တကယ္ပါ ဘိုးဘိုး... ပန္းသီးထဲမွာ တကယ့္ၾကယ္တစ္ပြင့္ရွိတယ္"
"ဒါဆို ဘိုးဘိုးကို ျပစမ္း"
အခိုင္အမာနဲ႔ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ေျပာေနတဲ့ ကေလးငယ္ရဲ႕ စူးစမ္းခ်င္စိတ္ကို အဘိုးအို စိတ္ဝင္စားသြားမိတယ္။
"သားကို ဓားေပးပါ ဘုိးဘိုး"
ကေလးငယ္မွာ ဓားယူျပီး ပန္းသီးကို အလယ္ကေန ကန္႔လန္႔ခဲြဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ ဒါကို အဘိုးက ျမင္ေတာ့
"ေျမးေလး ဒီလို မခဲြရဘူး။ အညႇာကေန ဒီလို ခဲြခ်ရတယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
အခု ဒီစာဖတ္ေနတဲ့ လူေတြေကာ ပန္းသီးကို ဘယ္လိုခဲြၾကပါသလဲ? (ဒီအတုိင္း ကိုက္စားတယ္လို႔ ဘုကန္႔လန္႔ မေျဖနဲ႔ေပါ့ေနာ္) အဘိုးအိုလိုပဲ ပန္းသီးကို အတည့္ေထာင္ျပီး ထက္ဝက္ ျခမ္းလိုက္တတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား? တကယ္လည္း ၉၉% ေလာက္က အဘိုးအိုလိုပဲ ပန္းသီးကို ခဲြၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါဟာ အက်င့္တစ္ခု၊ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဒီလိုအတည့္ေထာင္ျပီး ထက္ျခမ္းျခမ္းတာကလည္း ပန္းသီးခဲြနည္းရဲ႕ "တစ္ခုတည္းေသာနည္း" ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ျပီး ထက္ဝက္ျခမ္းတဲ့ ကေလးရဲ႕ အျပဳအမႈကိုျမင္ေတာ့ ဒီလိုခဲြနည္းက မွားေနတယ္ထင္ျပီး ကေလးကို ဟန္႔တားဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ အဘိုးအုိက ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္ ျဖစ္ခဲ့ျပီလား?
"ဘိုးဘိုး.. သားက ဒီလို ခဲြခ်င္တာ"
အဘိုးအိုရဲ႕ အဟန္႔အတားကို ေျမးေလးက ဆိုးဆိုးႏဲြ႔ႏဲြ႔ ဆန္႔က်င္လိုက္တယ္။
"ေကာင္းျပီ.. ေကာင္းျပီ... လက္ကိုလည္း သတိထားအုန္းေနာ္"
ကေလးငယ္က ပန္းသီးကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ထက္ဝက္ခဲြခ်လိုက္တယ္။ ထက္ျခမ္းကဲြသြားတဲ့ ပန္းသီးထဲက ပန္းသီးေစ့ေတြဟာ ၾကယ္ပံုသ႑ာန္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒီအသက္အရြယ္အထိ ပန္းသီးစားလာခဲ့တဲ့ အဘိုးက ပန္းသီးထဲမွာ တကယ္ပဲ လွပတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ရွိေၾကာင္းကို အခုမွ သိလိုက္ရတယ္။
ပန္းသီးထဲက ၾကယ္တစ္ပြင့္ကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါသလား?
တစ္သတ္မွတ္တည္း မဟုတ္ဘဲ ဘက္ေပါင္းစံုကေန ဘဝကို ခံစားတတ္ဖို႔၊ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုနဲ႔ ကိုယ့္ေန႔ရက္ကို ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အေရာင္ေလးေတြ ျခယ္တတ္ဖို႔ ဒီစာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။
"ဘိုးဘိုး.. ဘိုးဘိုး..."
" ဘာလဲ ေျမးေလး"
"ပန္းသီးထဲမွာ ၾကယ္တစ္ပြင့္ရွိတယ္"
"ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ပန္းသီးထဲမွာ ၾကယ္ရွိမလဲ ငါ့ေျမးရဲ႕"
"တကယ္ပါ ဘိုးဘိုး... ပန္းသီးထဲမွာ တကယ့္ၾကယ္တစ္ပြင့္ရွိတယ္"
"ဒါဆို ဘိုးဘိုးကို ျပစမ္း"
အခိုင္အမာနဲ႔ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ေျပာေနတဲ့ ကေလးငယ္ရဲ႕ စူးစမ္းခ်င္စိတ္ကို အဘိုးအို စိတ္ဝင္စားသြားမိတယ္။
"သားကို ဓားေပးပါ ဘုိးဘိုး"
ကေလးငယ္မွာ ဓားယူျပီး ပန္းသီးကို အလယ္ကေန ကန္႔လန္႔ခဲြဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ ဒါကို အဘိုးက ျမင္ေတာ့
"ေျမးေလး ဒီလို မခဲြရဘူး။ အညႇာကေန ဒီလို ခဲြခ်ရတယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
အခု ဒီစာဖတ္ေနတဲ့ လူေတြေကာ ပန္းသီးကို ဘယ္လိုခဲြၾကပါသလဲ? (ဒီအတုိင္း ကိုက္စားတယ္လို႔ ဘုကန္႔လန္႔ မေျဖနဲ႔ေပါ့ေနာ္) အဘိုးအိုလိုပဲ ပန္းသီးကို အတည့္ေထာင္ျပီး ထက္ဝက္ ျခမ္းလိုက္တတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား? တကယ္လည္း ၉၉% ေလာက္က အဘိုးအိုလိုပဲ ပန္းသီးကို ခဲြၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါဟာ အက်င့္တစ္ခု၊ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဒီလိုအတည့္ေထာင္ျပီး ထက္ျခမ္းျခမ္းတာကလည္း ပန္းသီးခဲြနည္းရဲ႕ "တစ္ခုတည္းေသာနည္း" ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ျပီး ထက္ဝက္ျခမ္းတဲ့ ကေလးရဲ႕ အျပဳအမႈကိုျမင္ေတာ့ ဒီလိုခဲြနည္းက မွားေနတယ္ထင္ျပီး ကေလးကို ဟန္႔တားဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ အဘိုးအုိက ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္ ျဖစ္ခဲ့ျပီလား?
"ဘိုးဘိုး.. သားက ဒီလို ခဲြခ်င္တာ"
အဘိုးအိုရဲ႕ အဟန္႔အတားကို ေျမးေလးက ဆိုးဆိုးႏဲြ႔ႏဲြ႔ ဆန္႔က်င္လိုက္တယ္။
"ေကာင္းျပီ.. ေကာင္းျပီ... လက္ကိုလည္း သတိထားအုန္းေနာ္"
ကေလးငယ္က ပန္းသီးကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ထက္ဝက္ခဲြခ်လိုက္တယ္။ ထက္ျခမ္းကဲြသြားတဲ့ ပန္းသီးထဲက ပန္းသီးေစ့ေတြဟာ ၾကယ္ပံုသ႑ာန္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒီအသက္အရြယ္အထိ ပန္းသီးစားလာခဲ့တဲ့ အဘိုးက ပန္းသီးထဲမွာ တကယ္ပဲ လွပတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ရွိေၾကာင္းကို အခုမွ သိလိုက္ရတယ္။
ပန္းသီးထဲက ၾကယ္တစ္ပြင့္ကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါသလား?
တစ္သတ္မွတ္တည္း မဟုတ္ဘဲ ဘက္ေပါင္းစံုကေန ဘဝကို ခံစားတတ္ဖို႔၊ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုနဲ႔ ကိုယ့္ေန႔ရက္ကို ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အေရာင္ေလးေတြ ျခယ္တတ္ဖို႔ ဒီစာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment