မဝယ္နဲ႔
အေမဥ စြပ္က်ယ္ရွိသလား’
‘ဘယ္သူဝတ္မွာလဲ’
‘ကၽြန္မဝတ္မွာေပါ့’
‘ဟဲ့ မိန္းကေလးက စြပ္က်ယ္ ဝတ္ရမယ္လုိ႔’
‘အေမဥကလဲ ေခတ္မမီလိုက္တာ၊ ေၾကာ္ျငာေတြထဲမွာ မေတြ႕ဘူလား၊ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး အတူတူ ဝတ္ျပထားတာ၊ ေကာင္ေလး ဝတ္လည္းရတယ္၊ ေကာင္မေလး ဝတ္လည္းရတယ္၊ တီရွပ္လို႔ ေခၚတယ္’
‘ညည္းက မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မွာပဲ၊ မဝယ္နဲ႔’
‘ဘာဆုိင္လို႔လဲ’
‘ညည္းေကာင္ေလးမွာ ပါလာမွာပဲေအ၊ အဲဒီေတာ့မွ သူ႔စြပ္က်ယ္ကို ညည္းယူဝတ္ေပါ့’
အထင္မေသးပါနဲ႔
ဦးေလးသာဝ’ ‘ေဟ’
‘ဆပ္ျပာလိုခ်င္လို႔’
‘ေျပာ ဘာဆပ္ျပာလဲ’
‘ဟိုေလ ဟိုမင္းသမီးေလး ေရခ်ိဳးေတာ့ သံုးတဲ့ဆပ္ျပာ’
ေဒၚစိန္ဥက ေဘးနားမွာ ထုိင္ေနရာက ထရပ္ၿပီး…………
‘ ငါ့ေယာက်္ားကိုမ်ား ေရခ်ိဳးခန္းေတြ လိုက္ေခ်ာင္းေနတယ္ ထင္လို႔လား၊ အထင္ေသးလွခ်ည္လား ဟင္’
ဆပ္ျပာကေတာ့ ဆပ္ျပာပါပဲ
အေမဥ ဆပ္ျပာလိုခ်င္လို႔၊ ခိုျပာတံဆိပ္ ရွိသလား’
‘ခုိျပာ မရွိဘူး၊ ငွက္ျပာပဲ ရွိတယ္’
‘ငွက္ျပာက ေကာင္းရဲ႕လား’
‘ဆပ္ျပာပဲေအ အတူတူပါပဲ’
‘အေမဥကလဲ ဆပ္ျပာခ်င္းတူေပမဲ့ တံဆိပ္ခ်င္းမွ မတူတာ’
‘ေနပါဦး ညည္းတို႔က အက်ႌေလွ်ာ္ေတာ့ ဆပ္ျပာမႈန္႔ေတြ သြန္ပစ္ၿပီး တံဆိပ္နဲ႔ ပြတ္ၾကတာလား’
ေဒၚစိန္ဥေပးတဲ့ အႀကံ
ေဒၚစိန္ဥရဲ႕ အိမ္ေစ်းဆုိင္ကို မဗ်ိဳင္းက ေစ်းဝယ္ရင္း…………
‘ဘူးရြက္ဟင္းခ်ိဳခ်က္ၿပီး ငါးပိေထာင္းနဲ႔ ပဲနီေလွာ္ျမႇဳပ္စားရမွာပဲ၊ အေမဥ ဘူးရြက္တစ္စည္း ေပးစမ္းပါ၊ ငါးပိေထာင္းက တစ္ဆယ္ဖိုးေလာက္’
‘ဘာလဲ အနံ႔ရွဴၿပီးစားၾကမလို႔လား၊ တစ္ဆယ္ဖိုး မေရာင္းဘူး’
‘တစ္ဆယ္ဖိုးပဲ၊ ေပးခ်င္သေလာက္ေပး၊ အေမဥငါးပိက အနံ႔ေပ်ာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ’
‘ေဒၚစိန္ဥက မ်က္ေစာင္းထုိးလိုက္ၿပီး’ ‘မဆလာေလး ျဖဴးလိုက္ပါလား’
ယံုပါ
ဟဲလို သူေဌးရွိပါသလား’
‘ဖုန္းနံပါတ္ မွားေနပါတယ္ရွင္’
‘ဒါ သူေဌးဦးခ်မ္းသာရဲ႕ ဖုန္းမဟုတ္ဘူးလား’
‘အို ကၽြန္မက ရွင့္ကိုဘာလို႔ လိမ္ရမွာလဲ၊ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ခုမွ စကားေျပာဖူးတဲ့ဟာကို’
မွန္လိုက္ပံုက
‘ႏႈတ္တစ္ရာ စာတစ္လံုး ဆိုတာ သိပ္မွန္တယ္ကြာ၊ ငါက အေႂကြးေတာင္းတာ မရလို႔ အေႂကြးမဆပ္ရင္ ငါ့အေၾကာင္း သိေစရမယ္၊ သတိထားေနလို႔ စာေရးခဲ့တာ’
‘အေႂကြးေတြ လာဆပ္ေရာလား’
‘ဟင့္အင္း ၿခိမ္းေျခာက္မႈနဲ႔ တရားစြဲထားလို႔’
ဆံပင္ဝယ္တဲ့ လူက ေအာ္လုိက္တယ္။ သည္ေတာ့ အိမ္ထဲက ကတံုးႀကီးနဲ႔ မိန္းမႀကီး တစ္ေယာက္ ထြက္လာၿပီး
‘ကတံုးေတြေရာ မဝယ္ဘူးလား’
‘မင္းေျပာေတာ့ ရွယ္ယာလုပ္တိုင္း ႐ႈံး႐ႈံးေနတယ္ဆို’
‘အင္း’
‘ဒါနဲ႔မ်ား ရွယ္ယာလုပ္မယ့္သူ ထပ္ရွာေနရေသးတယ္’
‘ကၽြန္ေတာ့္ ပညာက ႐ႈံးတဲ့ အထဲ ပါမသြားဘူးေလ၊ သူတို႔ေငြကသာ ႐ႈံးတဲ့ အထဲ ပါပါသြားတာ’
‘ကားကလဲ အေႂကြးဝယ္ထားတာကြ၊ ငါ့လက္ေရာက္မွ အေႂကြးရွင္က လိုက္ေတာင္းေနရင္ အခက္’
‘သူ႔အိမ္သိမ္းကြာ’
‘အိမ္ငွားကြ’
‘လူေခၚၿပီး အလုပ္ခိုင္းကြာ’
‘ေဟာဗ်ာ ဟိုလုပ္ငန္းရွင္ဆီက ေျခာက္လခ ပိုထုတ္ထားလို႔ အေႂကြးတင္ေနတဲ့ဟာ’
‘ဟုတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ မန္ေနဂ်ာပါ’
‘သူေဌးနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ ခင္ဗ်ာ’
‘ေျပာပါခင္ဗ်ာ၊ လိုင္းခ်ိန္းေပး လိုက္ပါၿပီ၊ ရပါၿပီ’
‘ဟဲလို’ ‘ဟဲလို သူေဌးမင္းပါလား’
‘ဟုတ္ပါတယ္’
‘မေန႔ေျပာထားတဲ့ ကိစၥ အတြက္ တိက်တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ လိုခ်င္လို႔ပါ’ ‘အင္း ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးနဲ႔ ဆက္သြယ္လိုက္ပါ ခင္ဗ်ာ’
အေမဥ စြပ္က်ယ္ရွိသလား’
‘ဘယ္သူဝတ္မွာလဲ’
‘ကၽြန္မဝတ္မွာေပါ့’
‘ဟဲ့ မိန္းကေလးက စြပ္က်ယ္ ဝတ္ရမယ္လုိ႔’
‘အေမဥကလဲ ေခတ္မမီလိုက္တာ၊ ေၾကာ္ျငာေတြထဲမွာ မေတြ႕ဘူလား၊ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး အတူတူ ဝတ္ျပထားတာ၊ ေကာင္ေလး ဝတ္လည္းရတယ္၊ ေကာင္မေလး ဝတ္လည္းရတယ္၊ တီရွပ္လို႔ ေခၚတယ္’
‘ညည္းက မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မွာပဲ၊ မဝယ္နဲ႔’
‘ဘာဆုိင္လို႔လဲ’
‘ညည္းေကာင္ေလးမွာ ပါလာမွာပဲေအ၊ အဲဒီေတာ့မွ သူ႔စြပ္က်ယ္ကို ညည္းယူဝတ္ေပါ့’
အထင္မေသးပါနဲ႔
ဦးေလးသာဝ’ ‘ေဟ’
‘ဆပ္ျပာလိုခ်င္လို႔’
‘ေျပာ ဘာဆပ္ျပာလဲ’
‘ဟိုေလ ဟိုမင္းသမီးေလး ေရခ်ိဳးေတာ့ သံုးတဲ့ဆပ္ျပာ’
ေဒၚစိန္ဥက ေဘးနားမွာ ထုိင္ေနရာက ထရပ္ၿပီး…………
‘ ငါ့ေယာက်္ားကိုမ်ား ေရခ်ိဳးခန္းေတြ လိုက္ေခ်ာင္းေနတယ္ ထင္လို႔လား၊ အထင္ေသးလွခ်ည္လား ဟင္’
ဆပ္ျပာကေတာ့ ဆပ္ျပာပါပဲ
အေမဥ ဆပ္ျပာလိုခ်င္လို႔၊ ခိုျပာတံဆိပ္ ရွိသလား’
‘ခုိျပာ မရွိဘူး၊ ငွက္ျပာပဲ ရွိတယ္’
‘ငွက္ျပာက ေကာင္းရဲ႕လား’
‘ဆပ္ျပာပဲေအ အတူတူပါပဲ’
‘အေမဥကလဲ ဆပ္ျပာခ်င္းတူေပမဲ့ တံဆိပ္ခ်င္းမွ မတူတာ’
‘ေနပါဦး ညည္းတို႔က အက်ႌေလွ်ာ္ေတာ့ ဆပ္ျပာမႈန္႔ေတြ သြန္ပစ္ၿပီး တံဆိပ္နဲ႔ ပြတ္ၾကတာလား’
ေဒၚစိန္ဥေပးတဲ့ အႀကံ
ေဒၚစိန္ဥရဲ႕ အိမ္ေစ်းဆုိင္ကို မဗ်ိဳင္းက ေစ်းဝယ္ရင္း…………
‘ဘူးရြက္ဟင္းခ်ိဳခ်က္ၿပီး ငါးပိေထာင္းနဲ႔ ပဲနီေလွာ္ျမႇဳပ္စားရမွာပဲ၊ အေမဥ ဘူးရြက္တစ္စည္း ေပးစမ္းပါ၊ ငါးပိေထာင္းက တစ္ဆယ္ဖိုးေလာက္’
‘ဘာလဲ အနံ႔ရွဴၿပီးစားၾကမလို႔လား၊ တစ္ဆယ္ဖိုး မေရာင္းဘူး’
‘တစ္ဆယ္ဖိုးပဲ၊ ေပးခ်င္သေလာက္ေပး၊ အေမဥငါးပိက အနံ႔ေပ်ာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ’
‘ေဒၚစိန္ဥက မ်က္ေစာင္းထုိးလိုက္ၿပီး’ ‘မဆလာေလး ျဖဴးလိုက္ပါလား’
ယံုပါ
ဟဲလို သူေဌးရွိပါသလား’
‘ဖုန္းနံပါတ္ မွားေနပါတယ္ရွင္’
‘ဒါ သူေဌးဦးခ်မ္းသာရဲ႕ ဖုန္းမဟုတ္ဘူးလား’
‘အို ကၽြန္မက ရွင့္ကိုဘာလို႔ လိမ္ရမွာလဲ၊ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ခုမွ စကားေျပာဖူးတဲ့ဟာကို’
မွန္လိုက္ပံုက
‘ႏႈတ္တစ္ရာ စာတစ္လံုး ဆိုတာ သိပ္မွန္တယ္ကြာ၊ ငါက အေႂကြးေတာင္းတာ မရလို႔ အေႂကြးမဆပ္ရင္ ငါ့အေၾကာင္း သိေစရမယ္၊ သတိထားေနလို႔ စာေရးခဲ့တာ’
‘အေႂကြးေတြ လာဆပ္ေရာလား’
‘ဟင့္အင္း ၿခိမ္းေျခာက္မႈနဲ႔ တရားစြဲထားလို႔’
လက္က်န္
ဆံပင္ေတြဝယ္တယ္၊ ဆံပင္ကၽြတ္ေတြ ဝယ္တယ္’ဆံပင္ဝယ္တဲ့ လူက ေအာ္လုိက္တယ္။ သည္ေတာ့ အိမ္ထဲက ကတံုးႀကီးနဲ႔ မိန္းမႀကီး တစ္ေယာက္ ထြက္လာၿပီး
‘ကတံုးေတြေရာ မဝယ္ဘူးလား’
ရွိေသးတယ္
သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ဆံုမိေတာ့‘မင္းေျပာေတာ့ ရွယ္ယာလုပ္တိုင္း ႐ႈံး႐ႈံးေနတယ္ဆို’
‘အင္း’
‘ဒါနဲ႔မ်ား ရွယ္ယာလုပ္မယ့္သူ ထပ္ရွာေနရေသးတယ္’
‘ကၽြန္ေတာ့္ ပညာက ႐ႈံးတဲ့ အထဲ ပါမသြားဘူးေလ၊ သူတို႔ေငြကသာ ႐ႈံးတဲ့ အထဲ ပါပါသြားတာ’
အေႂကြး
ဒီေကာင္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ကြာ၊ ငါ့အေႂကြးေတြ မဆပ္ဘူး၊ သူ႔ကားသိမ္းကြာ’‘ကားကလဲ အေႂကြးဝယ္ထားတာကြ၊ ငါ့လက္ေရာက္မွ အေႂကြးရွင္က လိုက္ေတာင္းေနရင္ အခက္’
‘သူ႔အိမ္သိမ္းကြာ’
‘အိမ္ငွားကြ’
‘လူေခၚၿပီး အလုပ္ခိုင္းကြာ’
‘ေဟာဗ်ာ ဟိုလုပ္ငန္းရွင္ဆီက ေျခာက္လခ ပိုထုတ္ထားလို႔ အေႂကြးတင္ေနတဲ့ဟာ’
ေသခ်ာေအာင္
ဟဲလို ၿပီးျပည့္စံု ကုမၸဏီကပါလား’‘ဟုတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ မန္ေနဂ်ာပါ’
‘သူေဌးနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ ခင္ဗ်ာ’
‘ေျပာပါခင္ဗ်ာ၊ လိုင္းခ်ိန္းေပး လိုက္ပါၿပီ၊ ရပါၿပီ’
‘ဟဲလို’ ‘ဟဲလို သူေဌးမင္းပါလား’
‘ဟုတ္ပါတယ္’
‘မေန႔ေျပာထားတဲ့ ကိစၥ အတြက္ တိက်တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ လိုခ်င္လို႔ပါ’ ‘အင္း ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးနဲ႔ ဆက္သြယ္လိုက္ပါ ခင္ဗ်ာ’
No comments:
Post a Comment